زمان بندی انتشار صورت های مالی

صورت های مالی براساس زمان بندی های تعیین شده توسط سازمان بورس منتشر می شوند.شرکت ها موظف اند هر گزارش را براساس مهلت زمانی تعیین شده برروی کدال انتشار دهند.

اعتبار صورت های مالی

صورت های مالی از نظر اعتبار نظارتی به دو بخش تقسیم می شوند.

صورت های مالی حسابرسی شده و حسابرسی نشده

گزارش های سالیانه و 6ماهه (پیش بینی و واقعی)نیاز به گزارش حسابرسی دارند.گزارشی که حسابرسی شود اعتبار بیشتری نسبت به گزارش حسابرسی نشده دارد.وقتی حسابرسی گزارش مالی را بررسی می کند،به بررسی و بازرسی آن گزارش می پردازدو اگر ایرادات و اشکالات مالی یا قانونی داشته باشد آن را برطرف می کند.

گزارش های حسابرسی دارای نظرهای حسابرس است که در ابتدای گزارش می آید.مطالعه این بندها اطلاعات مفیدی در خصوص شرکت به تحلیلگران می دهد.

انواع صورت های مالی شرکت ها

شرکت ها عموما 4 نوع صورت مالی دارند که در کدال منتشر می شود

1ترازنامه2سودوزیان3صورت جریان وجوه نقد4سودوزیان جامع

ترازنامه:وضعیت مالی شرکت را نشان می دهد.وضعیت مالی،یعنی میزان بدهی و دارایی و سرمایه و ...ترازنامه را به دوربین عکاسی تشبیه می کنند.دلیل این موضوع را در تصویر بالا عنوان کردیم که ترازنامه اطلاعات شرکت را در یک لحظه نشان می دهد و این اطلاعات در روز بعد متفاوت خواهد بود.

صورت سودوزیان:عمکلرد مالی یک شرکت را نشان می دهد.عملکرد مالی یعنی سودیازیان شرکت.این گزارش توضیح می دهد که شرکت طی یک دوره زمانی چه میزان درآمد(فروش)کسب و چه میزان هزینه متحمل شده است،برای سرمایه گذاران،این گزارش اهمیت بالاتری دارد،حتی برای افرادی که به صورت گسترده تمایل به استفاده از تحلیل بنیادی را ندارند.

صورت جریان وجوه نقد:افراد نسبتا حرفه ای از آن به خوبی استفاده می کنند گویای این موضوع است که در طی یک دوره زمانی،چه میزان پول به شرکت وارد و چه میزان پول از شرکت خارج شده است.درنهایت هدف این گزارش این است که به ما نشان دهد خالص ورود و خروج پول نقد از شرکت به چه میزان است.

انواع گزارش صورت ها مالی شرکت ها 

صورت هالی مالی شرکت ها وقتی برروی کدال می آیند،دونوع هستند.

1-صورت های مالی پیش بینی 

2-صورت های مالی واقعی(محقق شده)

صورت های مالی پیش بینی

این گزارش که فقط شامل صورت سودوزیان است،درابتدا توسط شرکت برروی کدال منتشر می شود.این گزارش بیان می کند که شرکت برآورد کرده است که چه میزان سود(زیان)در سال پیش روی خود داشته باشد.

صورت های مالی واقعی

این گزارش بیان می کند که شرکت چقدر سود(زیان)در گذشته محقق کرده است همه صورت های مالی در این گزارش گنجانده می شوند.

صورت های مالی میان دوره ای

شرکت ها هر 3 ماه صورت های مالی خود را برروی کدال منتشر می نمایند.بنابراین به گزارش های فصلی شرکت ها،گزارش های میان دوره ای می گویند.گزارش هایی که برای دوره یک ساله باشد را گزارش سالیانه می گویند.

شرکت ها برای خود سال مالی تعیین می کنند.سال مالی توسط شرکت به مدت یک سال تعیین می شود که گزارش های خود را براساس آن در کدال منتشر می کند.مثلا سال مالی منتهی به 1395/12/29 یعنی شرکت در یک سال منتهی به 29اسفند1395چه عملکرد و و ضعیت مالی داشته است که درقالب صورت های مالی در کدال متنشر می شود

توزیع نامناسب نقدینگی

تازه‌ترین گزارشی که بانک مرکزی از صورت‌های مالی سیستم بانکی منتشر کرده نشان از ادامه روند رو‌به رشد نقدینگی دارد. بر این اساس در پایان دی‌ماه امسال مجموعه نقدینگی از ۱۱۹۶ هزار میلیارد تومان عبور کرده که بیانگر رشد ۲۶ درصدی نسبت به دی‌ماه سال گذشته است. این در حالیست که حجم نقدینگی در این دوره نسبت به پایان سال گذشته حدود 17.6 درصد رشد داشته و بالغ بر ۱۸۰ هزار میلیارد تومان افزایش دارد.
 رشد نقدینگی در حالی اتفاق می‌افتد که چندی پیش رئیس کل بانک مرکزی در اظهاراتی اعلام کرده بود که در افزایش حجم و رشد ثبت شده نقدینگی، وجود تسهیلات و تکالیف اعتباری بی‌تاثیر نبوده است.

اما از مجموع ۱۱۹۶ هزار میلیاردی نقدینگی حدود ۱۵۰ هزار میلیارد مربوط به پول است که البته با رشد 10.4 درصدی نسبت به اسفندماه و 27.8 درصدی در مقایسه با دی‌ماه سال گذشته همراه بود.

از سوی دیگر شبه پول که عمده آن را سپرده‌های بانکی تشکیل می‌دهد تا ۱۰۴۵ هزار میلیارد تومان از نقدینگی را تشکیل داده که با رشد بیش از ۲۵ درصدی نسبت به دی‌ماه سال قبل است.

به گفته رئیس کل بانک مرکزی رشد نقدینگی یکی از مسائلی است که به‌ عنوان هدف میانی برای سیاست‌گذار پولی در راستای دستیابی به هدف نهایی (تورم) مدنظر است و به دنبال رشد اقتصادی طبیعی است که شاهد رشد میزانی از نقدینگی باشیم با این حال همیشه رشد نقدینگی به معنی عدم نظارت بانک مرکزی نیست.

براساس آمارهای موجود میزان رشد نقدینگی از مرداد ۸۴ تا بهمن ۸۶ معادل ۱۰۴ بوده است. این رشد همچنین از مرداد ۹۲ تا بهمن ۹۴ بر اساس ارقام همگن نقدینگی ۷۵ درصد بوده است. یعنی طی دو سال ۷۵ درصد رشد نقدینگی وجود داشته است.
به‌طور کلی رشد نقدینگی از مرداد ۹۲ تا بهمن ۹۴ معادل ۹۸ درصد بوده است. قربانی گفت: این رشد در حالی در دولت یازدهم رخ‌داده که رشد نقدینگی در ابتدای دولت نهم بدون افزایش پوشش آماری ۱۰۴ درصد بوده است، بنابراین بازهم توصیه می‌کنم نگاه به رشد نقدینگی از این زاویه صحیح نیست.

نقدینگی سرگردان شد

اصغر مشبکی، استاد دانشگاه در این رابطه با اشاره به اینکه نقدینگی سرگردان شده است، گفت: اگرچه نقدینگی رشدی 17 درصدی داشته اما نسبت به دی ماه سال قبل که رشد نقدینگی 26 درصدی بوده این میزان کمتر شده است. وی توضیح می‌دهد البته بانک مرکزی برای کنترل میزان نقدینگی تاکنون خیلی تلاش کرده است. برای مثال سعی کرده جلوی هرگونه تسهیلات بین بانکی را بگیرد از طرفی بانک‌ها را مجبور کرده برای کمبود نقدینگی به خود بانک مرکزی مراجعه کنند ولی به دلیل اینکه بانک‌ها سود سپرده را پایین آورده‌اند این نقدینگی از بانک‌ها خارج شده و به دنبال معاملات واقعی و غیرواقعی سرگردان شده است.

این استاد دانشگاه ادامه می‌دهد مردم دیگر اعتمادی به سود سپرده‌های بانکی ندارند. به همین دلیل سرمایه خود را از بانک‌ها خارج کرده‌اند. این سرمایه هنوز وارد مسکن نشده است از طرفی وضعیت آشفته بورس هم نشان از این دارد که سپرده‌ها به سمت بورس نیز نرفته است.

مشبکی می‌گوید مساله دیگر این است که نقدینگی آنطور که باید و به‌طور متناسب توزیع نشده است. بیش از 80 درصد این نقدینگی در دست دهک بالای جامعه یعنی ثروتمندان است که بر حفظ آن و عدم دسترسی دولت به آن هوشمندانه عمل می‌کنند همین دلیل دولت قادر نیست این میزان را از دهک بالا جمع‌آوری کند تنها کار دولت جمع‌آوری نقدینگی از دهک‌های پایین جامعه است که دولت سعی دارد آن را از طریق گرفتن مالیات، تشویق به سرمایه‌گذاری در بخش خصوصی، جذب سرمایه‌ها در بانک‌ها و فعال کردن بورس و کسب‌وکارهای تولیدی جمع‌آوری کند. امید است بعد از عید بتوان اینها را با تلاش دولت جمع کرد.

کانال تلگرامی ما

https://telegram.me/joinchat/CpyMq0BT2QhELQqOq49UFg

راه های پنهان کردن سود در شرکت ها:

پنهان کردن تعدیلات سود در شرکت ها و ارایه صورت های مالی مبهم و خلاف واقعیت در زمره اقداماتی است که بارها و بارها از سوی مجموعه های بورسی و غیر بورسی رخ داده است.
متأسفانه طی سال های اخیر تکرار چنین اقداماتی از سوی مدیران شرکت های بورسی بسیار متواتر و مشهود شده به گونه ای که گاهی با یک نگاه اجمالی به گزارش های مالی شرکت ها و یادداشت های توضیحی می توان به راحتی مبهم و خلاف و اقعیت صورت های مالی را پیدا کرد.

آنچه بیش از هرچیز تعجب برانگیز بوده این است که چطور ممکن است حسابرسان شرکت اصلی و همچنین ناظران و حسابرسان سازمان بورس متوجه چنین پنهان کاری هایی در گزارش های مجموعه های بورسی نشوند و بسیار ساده از کنار آن بگذرند؟!

در این گزارش قصد داریم به متداول ترین روش هایی که شرکت ها می توانند از طریق آن سودهای خود را صورت های مالی پنهان کنند اشاره نماییم.

وجود کارگزار خرید در شرکت

یکی از متداول ترین شیوه ها برای مخفی کردن تعدیلات سودها انتقال آنها به شرکتی است که در واقع وظیفه خرید مواد و تجهیزات مورد نیاز شرکت اصلی را به عهده دارد.

این اقدام اینگونه صورت می پذیرد که شرکت اصلی با یک شرکت مستقل و یا یکی از شرکت های زیرمجموعه خود قرار داد کارگزار خرید بسته و به این طریق وظیفه خرید کلیه مواد و تجهیزات مورد نیاز شرکت را به آن محول می نماید. حال آنکه در این بین برای عدم انتقال سودهای شناسایی شده به شرکت اصلی، کلیه اجناس و تجهیزات خریداری شده توسط شرکت کارگزار به قیمت هایی بالاتر از قیمت خرید اصلی آن فاکتور شده و در صورت های مالی شرکت اصلی نمایان می گردد به این طریق اگر موجودی مواد مصرفی به قیمت N ریال توسط کارگزار خرید، تهیه شده است، شرکت اصلی این مواد را با قیمت N+X ریال در فاکتورهای خود می آورد و به این طریق بخش اعظمی از سود شناسایی شده در شرکت اصلی با رشد بهای تمام شده مواد مصرفی و تجهیزات در صورت های مالی از بین می رود حال آنکه در واقعیت این سود از بین نرفته بلکه در شرکت تحت قرارداد “که بعضاً هم متعلق به مدیران شرکت ها است“ مخفی شده.

وجود کارگزار فروش در شرکت

از دیگر راهکارهای مدیران جهت دور ساختن اطلاعات صورت های مالی از واقعیت، پنهان کردن سودها در شرکت هایی است که وظیفه فروش صادراتی محصولات تولیدی آنها را به عهده گرفتند. در این روش برخلاف کارگزاران خرید، شرکت اصلی قیمت فروش محصولات تولیدی خود را با قیمتی کمتر از واقع فاکتور می نماید و در صورت های مالی خود نمایان می سازد. به عنوان مثال کارگزار فروش، محصول تولیدی شرکت را به قیمت N+X ریال می فروشد اما شرکت اصلی در صورت های مالی خود درآمد فروش حاصله را N ریال ثبت می کند و به این ترتیب بازهم بخشی از سود شناسایی شده شرکت اصلی در شرکت بازرگانی که وظیفه فروش محصولات را به عهده دارد پنهان می شود.

نکته حائز اهمیت این است که به طور معمول این شرکت های بازرگانی در خارج کشور به ثبت می رسند و حسابرس جداگانه ای هم دارند که کار حسابرسی را سخت می کند و منافع در جیب افراد خاص می رود نمونه این شرکت ها در بورس تهران زیاد است.

اجرای پروژه ها و طرح های توسعه ای

پروژه ها و طرح های توسعه ای نیز از جمله مواردی هستند که به دلیل حجم سرمایه گذاری بالا در آنها به راحتی شرایطی را فراهم می کنند که مدیران بتوانند از طریق آن سودهای خود را پنهان نمایند.

به این صورت که اگر طرحی در مجموع N ریال سرمایه نیاز دارد و قرار است طی N سال خاتمه یابد، شرکت ها به راحتی با بالا نشان دادن هزینه های اجرای طرح در صورت های مالی می توانند سودهای مجموعه را از طریق استهلاک سرمایه در شرکت نگه دارند و بعضاً هم پروژه را با قیمت بسیار بالاتر از حد معمول انجام می دهند و سودهای کلانی از این محل به جیب می زنند.

این روش از جمله روش هایی است که شناسایی تخلف مدیران در آن دقت بیشتری لازم دارد چراکه کلیه هزینه ها، طی چند سال صورت گرفته و به ندرت می توان قیمت ثابتی برای تجهیزات تهیه شده یافت و به آن استناد کرد و فاکتورها به نوعی گم می شود و اصولاً حسابرسان نیز دانش لازم برای فهمیدن قیمت اجناس را ندارند.

خرید دارایی

یکی دیگر از روش ها خرید دارایی در شرکت ها و بالا جلوه دادن قیمت آن در صور های مالی است. اتفاقی که شاید به حرف بسیار مسخره جلوه کند اما تعداد زیادی از شرکت ها با تهیه فاکتورهای جعلی، دارایی را به قیمت N ریال خریداری کرده و در صورت های مالی به قیمت N+X ریال به ثبت می رسانند بی آنکه کسی در جستجوی یافتن قیمت واقعی دارایی باشد. یعنی خرید جنس به روش زیر میزی و کسر پورسانت از فاکتور خرید برای برخی افراد خاص صورت می گیرد.

کانال تلگرامی ما
https://telegram.me/joinchat/CpyMq0BT2QhELQqOq49UFg